Η αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων, η νεανική επιχειρηματικότητα και τα Ευρωπαϊκά προγράμματα εργασίας

Ερωτήματα του Λ. Αυγενάκη στον Ευρωπαίο Επίτροπο László Andor

Τοποθέτηση του Βουλευτή Ηρακλείου κ. Λευτέρη Αυγενάκη στη Διαρκή Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Οικονομικών Υποθέσεων και Κοινωνικών Υποθέσεων.
“Η Ελλάδα συμπληρώνει τον τέταρτο συνεχή χρόνο μιας δυσμενούς οικονομικής κρίσης και τον έκτο χρόνο ύφεσης της ελληνικής οικονομίας. Τα τελευταία αυτά χρόνια, το οικογενειακό εισόδημα της μέσης ελληνικής οικογένειας έχει συρρικνωθεί περισσότερο από 40% και η ανεργία έχει εκτιναχθεί στο 27% και για τους νέους ήδη άγγιξε το 60%.

Οι πολιτικές της λιτότητας και της πιστής δημοσιονομικής προσαρμογής από κοινού με τις χρόνιες αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας προκάλεσαν τα τελευταία 3 χρόνια αλυσιδωτές επιπτώσεις στη παραγωγή, την κατανάλωση, την επιχειρηματική δραστηριότητα, τις επενδύσεις, και ως εκ τούτων και στην απασχόληση. Τα ελληνικά νοικοκυριά, όχι μόνο αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις καθημερινές τους υποχρεώσεις αλλά καλούνται να συντηρήσουν και τα άνεργα μέλη τους, κυρίως στις μικρότερες-παραγωγικές ηλικίες.

Αντιλαμβανόμενη αυτή την αναγκαιότητα, η Ελληνική Κυβέρνηση επιδιώκει παράλληλα με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις τις οποίες προωθεί, τη δημιουργία πρόσθετων ρυθμών ανάπτυξης, με κινητήριο δύναμη τον ιδιωτικό τομέα. Η Ελλάδα χρειάζεται άμεσα νέες εγχώριες και ξένες επενδύσεις. Χρειάζεται νέες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες, οι οποίες θα αναθερμάνουν την αγορά, θα ενισχύσουν την απασχόληση, θα «ξυπνήσουν» την ανταγωνιστικότητα και θα συνεισφέρουν στα έσοδα του κράτους.

Στο πλαίσιο της πρότασης για το νέο Κανονισμό του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου (ΕΚΤ), καθορίζεται η αποστολή του ΕΚΤ, συμπεριλαμβανομένης της Πρωτοβουλίας για την Απασχόληση των Νέων (ΠΑΝ), το πεδίο εφαρμογής της συνδρομής που παρέχει και θεσπίζονται με ειδικές διατάξεις οι τύποι της επιλέξιμης για συνδρομή δαπάνης. Επιπλέον, στο πλαίσιο του άρθρου 3 παράγραφος 1 στοιχείο α σημείο ii ορίζεται ως επενδυτική προτεραιότητα «η βιώσιμη ένταξη στην αγορά εργασίας των νέων (ηλικίας 15-24 ετών) που βρίσκονται εκτός εργασίας, εκπαίδευσης ή κατάρτισης, ιδίως στο πλαίσιο της ¨εγγύησης για τη νεολαίᨻ.

Χαιρετίζω, από πλευράς της Νέας Δημοκρατίας την πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την απασχόληση των νέων και την προσπάθεια μέσω αυτής να αντιμετωπιστεί η ανεργία που μαστίζει την ηλικιακή ομάδα 15-24 ετών και καλωσορίζουμε στην Ελλάδα τον Ευρωπαίο Επίτροπο κ. Laszlo Andor.

Ωστόσο, θέλω να επισημάνω σε επίπεδο Κανονισμού του ΕΚΤ, και στη βάση ενίσχυσης της αρχής της επικουρικότητας ότι, η ως άνω επενδυτική προτεραιότητα είναι σκόπιμο να παρέχει την ευελιξία στα Κράτη Μέλη, να συμπεριλαμβάνουν παρεμβάσεις για νέους και άνω των 24 ετών, ανάλογα με τις ιδιαίτερες ανάγκες τους.

Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό, και επειδή κάθε πολιτική πρέπει να διαφοροποιείται και να εξειδικεύεται στις ιδιαιτερότητες κάθε Κράτους Μέλους και όχι να είναι ενιαία –μη αναγνωρίζοντας τις ιδιαιτερότητες των Κρατών Μελών- όπως έγινε στην περίπτωση του ενιαίου νομίσματος παραγνωρίζοντας τις διαφορετικές οικονομικές πολιτικές που εφαρμόζονται σε κάθε κράτος, είναι σημαντικό να δοθεί η δυνατότητα στα Κράτη – Μέλη να επιλέξουν το ηλικιακό εύρος των ωφελουμένων σύμφωνα με τις ιδιαίτερες ανάγκες τους.

Όσο βαθαίνει η κρίση (με τη συρρίκνωση των θέσεων εργασίας, τη συγχώνευση επιχειρήσεων και την αποχώρηση πολυεθνικών από την Ελλάδα) η απομάκρυνση της παραγωγικής γενιάς των 30 - 45+, διαμορφώνει όσον αφορά στην Ελλάδα, μία νέα κατάσταση στην αγορά εργασίας αλλά και στην ίδια την κοινωνία. Πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία και μέριμνα για τους ανέργους σε αυτές τις παραγωγικές ηλικίες οι οποίοι ενώ εργάζονταν, βρέθηκαν χωρίς εργασία και αντιμετωπίζουν πολλαπλά οικονομικά προβλήματα στην καθημερινότητά τους, παράλληλα με την δυσκολία ως προς την εύρεση νέας εργασίας και το γεγονός ότι παραμένουν ανασφάλιστοι.

Συνεπώς τα ερώτηματα είναι: Μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη με θέσεις εργασίας χωρίς ζήτηση και με στραγγαλισμό της επιχειρηματικής ρευστότητας, ιδιαίτερα σε μικρή και μεσαία κλίμακα κυρίως για το ηλικιακό εύρος των 30-45+ ετών;

Είναι ικανά τα προγράμματα που έχουν δρομολογηθεί ή που προγραμματίζεται να λειτουργήσουν ως ανάχωμα στο κύμα των άνεργων νέων;”

Είναι έτοιμη η Ευρώπη, αφού αναγνωρίσει και τα δικά της λάθη στη συνταγή αντιμετώπισης της κρίσης, να αλλάξει και η ιδία και ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, παράλληλα με τα Κράτη - Μελή της σε ζητήματα αιχμής, όπως είναι η αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων και η δημιουργία πρόσφορου εδάφους για τη νεανική επιχειρηματικότητα;